Watra w poprzednim sezonie
grała w nowosądecko-tarnowskiej V lidze. Na skutek wielu
nieprzychylnych zdarzeń białczanie zostali zdegradowani do VI ligi.
Historia wielu drużyn dostarcza dowodów, że po spadku często następuje
degrengolada klubu i jak przysłowiowa kula śnieżna stacza się on coraz
niżej w hierarchii piłkarskiej. Tego często spotykanego trendu drużynie
z siedziby największej podhalańskiej stacji narciarskiej „Kotelnica”
udało się uniknąć. Watra Białka Tatrzańska po jesiennej rundzie w
nowosądeckiej okręgówce (VI liga) jest liderem. Białczanie w 14 meczach
odnieśli 11 zwycięstw i doznali trzech porażek. Są na najlepszej drodze
do odzyskania V ligi. Chociaż po ubiegłorocznym sezonie nikt głośno nie
mówił o takich zamiarach to znając ambicję grającego prezesa Andrzeja
Rabiańskiego i także grającego trenera Stanisława Stramy było jasne, że
obaj wspólnie z partnerami z boiska zrobią wszystko, aby do V ligi
powrócić.

Ocenę występów Watry w minionej rundzie przedstawili trener i prezesa klubu. Trener Stanisław Strama:
Byłem ostrożny w formułowaniu celów na najbliższy sezon, bo przykłady
wielu drużyn dostarczają dowodów, że degradacja pociąga za sobą kolejne
spadki do coraz niższych klas. Nam udało się tego uniknąć i chociaż do
zakończenia sezonu pozostało jeszcze 16 spotkań nie sposób nie cieszyć
się z miejsca i z postawy zespołu. Jedenaście wygranych przy trzech
porażkach w tej wyrównanej lidze cieszy i nastraja optymistycznie przed
wiosenną rundą. Można i trzeba być zadowolonym skoro jest się liderem z
kilkupunktową przewagą nad następnymi zespołami. Taki wynik to efekt
zadziałania kilku czynników. Pierwszy to ten, że z drużyny prawie nikt
nie odszedł. Klub zmienił tylko Andrzej Gogola a kontuzjowany jest
Wojtek Zagata. Inni zawodnicy pozostali w drużynie a pozyskaliśmy też
piłkarzy już ukształtowanych jak bramkarz Rafał Truty z Podbeskidzia a
także obiecujących jak Grzegorz Bochnak i B klasowego Gronika Gronków.
Obecnie kadra liczy 20 zawodników. Oczywiście nie ilość jest tu
istotna, ale poziom, jaki piłkarze reprezentują. Na ogół wejście
każdego z nich na boisko daje gwarancję, utrzymania przyzwoitego
poziomu gry. Z grona tych 20 zawodników tylko trójka to doświadczeni
starsi gracze: ja, prezes i Rafał Kuchta, reszta to młodzi i bardzo
młodzi podhalańscy piłkarze na dorobku z klubów B klasowych. Jak widać
po wynikach już coś umieją i chcą się rozwijać. Oczywiście chcemy, aby
grali w naszym klubie, ale też nie czynimy im przeszkód, jeżeli mają
szansę na grę w wyższych ligach. Przykładem jest choćby Marcin Króla,
którym zainteresowane były Legia Warszawa i Korona Kielce. Niestety
Marcin w lecie został kontuzjowany na testach w Warszawie i właściwie
całą rundę miał straconą. Jak dochodzą nas słuchy warszawski klub nadal
jest nim zainteresowany. Analizując nasze występy jesienią mogę
stwierdzić, że sam początek rozgrywek nie był porywający. Graliśmy
słabo a wygrane przeplatały się z porażkami. Po zwycięstwie na
inaugurację z Ogniwem Piwniczna doznaliśmy porażki z beniaminkiem
Popradem w Rytrze. Był to dziwny mecz, w którym nie wykorzystaliśmy
wielu bramkowych sytuacji, ale oczywiście nas to nie rozgrzesza.
Beniaminek zagrał agresywnie i wykorzystał wszystkie okazje, jakie
sobie stworzył. Po zwycięstwie 3-0 nad ówczesnym liderem Sokołem
Słopnice przegraliśmy wyjazdowe spotkanie z Tymbarkiem. To był nasz
najsłabszy mecz w rundzie. Gospodarze też niczym szczególnym nie
zaimponowali i skończyło się na 1-0. Myślę, że uwidoczniło się
zmęczenie wiosenną rundą, w której ze względu na naszą pucharową
przygodę graliśmy, co trzy dni. Występy w PP wyrobiły jednak u moich
zawodników swoiste poczucie własnej wartości i przekonanie, że
cierpliwe wykonywanie swoich zadań na boisku w końcu przyniesie efekt.
Tak było, bo w kolejnych ośmiu meczach schodziliśmy z boiska, jako
zwycięzcy. W 14 kolejce przytrafił się nam prawdziwy wypadek przy
pracy. Przegraliśmy u siebie z Orłem Wojnarowa 0-1. Ale ten mecz nie
przyniósł, żadnego uszczerbku w naszej psychice, nie był też symptomem
kryzysu. Tydzień później wygraliśmy wyjazdowe spotkanie z Grodem
Podegrodzie 3-0. To był nasz rywal z poprzedniego sezonu w V lidze, z
którym wcale nam dobrze nie szło. Wygraliśmy pewnie i szykowaliśmy się
do ostatniego zaległego spotkania u siebie z Przełęczą Tylicz. Niestety
kolejny atak zimy sprawił, że cała kolejka została ponownie odwołana.
Jesteśmy liderem, ale nie wpadamy w samouwielbienie. Z pewnością
wszyscy postrzegają nas, jako głównych pretendentów do awansu. Zrobimy
wszystko, aby tak się stało. Na razie jesteśmy w okresie tzw.
roztrenowania.

Spotykamy się raz w tygodniu na sztucznej trawie w
pobliskim Jurgowie. Właściwe przygotowania do rundy rewanżowej
rozpoczniemy gdzieś około 6-10 stycznia. Jeżeli chodzi o styl o
preferowany sposób gry to nie będę odkrywczy jak powiem, że najlepiej
gra się nam z kontry. Rywale jednak wcale nie dają nam wielu
sposobności do stosowania tej taktyki i oczywiście musimy grać atak
pozycyjny. Jest to trudna sztuka, ale jakoś i ten element nam wychodzi,
chociaż pracy nad jego doskonaleniem jeszcze mamy, co niemiara. Niemal
w każdym meczu jesiennej rundy to nasza drużyna w 70 procentach była w
posiadaniu piłki i to my prowadziliśmy grę. To wymaga odpowiedniej
organizacji i właściwego ustawienia piłkarzy na boisku w poszczególnych
formacjach. Wiadomo, że drużynę trzeba tworzyć od formacji
defensywnych. Na pozycji bramkarza mamy dwu świetnych zawodników.
Jednym z nich jak już wspomniałem jest Rafał Truty, drugi to Kamil
Rabiasz, który przyszedł do nas z B klasowej Szarotki Nowy Targ. W
obronie zazwyczaj gramy trójką piłkarzy: ja i skrajni obrońcy. Są nimi:
Paweł Rabiański, Maciej Kubicki, Paweł Łojek, Michał Garcarz. Właśnie w
tej formacji widzę spore rezerwy, jeżeli chodzi o konstruowanie akcji.
Może zbyt często przytrafiają się nam straty przy własnych podaniach,
co w konsekwencji rodzi zagrożenie pod naszą bramka. Zdecydowanie
słabszą rundę miał Paweł Łojek. Nieco usprawiedliwia go fakt, że jako
zawodowy strażak nie może trenować w pełnym wymiarze i nie zawsze jest
do dyspozycji na wszystkie mecze. Wierzę, że to chwilowy kryzys u tego
ważnego w naszym zespole zawodnika. W środku pomocy grają Paweł
Janasik, który po rocznym pobycie w Dunajcu Ostrowsko wrócił do nas i
rozwinął się nad podziw dobrze i Andrzej Rabiański. Prezes miał
kapitalną jesienną rundę. Jego umiejętność obsłużenia piłkarzy ataku
dalekimi dokładnymi podaniami nie raz przynosiła nam bramki. Ponadto w
środku pomocy występował Grzegorz Bochnak prawdziwe odkrycie jesiennej
rundy w naszym zespole. Przyszedł z B klasy, gdzie gra się trochę
inaczej, ale poczynał sobie na boisku tak jakby grał z nami od dawna.
Cieszy, gdy młodzi piłkarze podnoszą swoje umiejętności, bo przez to
podnosi się poziom całej podhalańskiej piłki. Skrajnymi pomocnikami
byli etatowo Rafał Kuchta z prawej strony a z lewej Maciej Handzel i
Robert Dziubasiek. W ataku najczęściej grali Mariusz Maciaś i Łukasz
Remiasz. Uzupełniał tę dwójkę Marcin Król jak już mówiłem w całej
rundzie nie w pełni zdrowy. Wszyscy nasi napastnicy to młodzi 18-20
letni chłopcy, ale robią systematyczne postępy. Ponadto na zmiany do
gry wchodzili Rafał Kostrzewa, Jakub Kubicki i Piotr Dziubasik.
Szczególnie dużo obiecuję sobie po trzecim z nich. Piotrek, gdy
nabierze pewności w swoje spore umiejętności, gdy zaprezentuje je w
meczach mistrzowskich będzie naszym kluczowym piłkarzem. Wymienieni
zawodnicy wystarczają na obsłużenie ligowych meczów, ale chcemy
pozyskać jeszcze ze dwu zawodników, aby na każdej pozycji mieć po dwu
graczy. Konkurencja jeszcze nikomu nie zaszkodziła.

Prezes Andrzej Rabiański:
To była bardzo udana nie tylko jesień dla naszej drużyny, ale cały
bieżący rok dla naszego klubu. Mimo spadku z V ligi zanotowaliśmy
historyczny sukces w PP, w którym dotarliśmy do małopolskiego
półfinału, przegrywając w nim nieznacznie z Dalinem Myślenice. A trzeba
dodać, że działo się to w okresie przebudowy zespołu. Może ta
przebudowa wynikała z konieczności, ale przyniosła nadspodziewanie
dobre efekty. Odeszło od nas kilku zawodników nawet znanych, ale już
starszych, którzy nie zawsze byli do dyspozycji na ligowe spotkania.
Postanowiliśmy odmłodzić skład, opierając się na piłkarzach klubów
podhalańskich. Ten proces odbył się szybko i jak się okazuje
bezboleśnie, bo jesteśmy liderem VI ligi mając w zapasie kilkupunktową
przewagę nad pozostałymi drużynami. Może nie udał się nam start w
nowych rozgrywkach, ale z czasem zespół się docierał i graliśmy coraz
lepiej. Ta coraz lepsza dyspozycja była z jednej strony efektem
odzyskania świeżości przez piłkarzy a przede wszystkim rywalizacją o
miejsce w wyjściowej jedenastce dla szerokiej kadry zawodników.

Frekwencja na treningach była bardzo wysoka,
atmosfera tworzyła się coraz lepsza. Teraz już nie ma w zespole żadnych
zadrażnień niezdrowej zazdrości, że ktoś gra a inni są na ławce
rezerwowej. To cieszy, bo nasza piłkarska młodzież jest mentalnie
lepsza od wielu swoich rówieśników. Widać, że czegoś chcą, gra w piłkę
ich cieszy a to podstawa do budowania zespołu. Nie byłoby tych
sukcesów, nie byłoby Watry na tym poziomie rozgrywek gdyby nie wsparcie
naszego sponsora stacji narciarskiej „Kotelnica”. To dzięki prezesom
spółki Władysławowi Piszczkowi i Tomaszowi Poturajowi mamy środki na
działalność. Jesteśmy im i całemu zarządowi wdzięczni, że wspierają nas
finansowo i organizacyjnie. Prezes Władysław Piszczek doprowadził do
uregulowania spraw własnościowych gruntu, na którym zbudowaliśmy boisko
treningowe o wymiarach 50x70 m. Możemy tam trenować, korzysta z niego
młodzież pobliskiej szkoły. W planie mamy dokończenie budowy trybuny i
poszerzenie boiska. Myślę, że w lipcu będziemy grali na większym
boisku, co jeszcze bardziej powinno sprzyjać sposobowi gry, jaki
preferujemy. Gramy dla siebie, bo to nas cieszy, ale gramy też dla
kibiców Białczyńskiej społeczności. Widać coraz większe zainteresowanie
z ich strony, spotykamy naszych najwierniejszych fanów na meczach
wyjazdowych. To wzmacnia nas psychicznie, ale czujemy się też
odpowiedzialni za wynik w stosunku do naszych sympatyków. Jak już
wspomniałem środki na prowadzenie klubu i udział w rozgrywkach
otrzymujemy od spółki „Kotelnica Białczańska”. Znikomy procent naszego
budżetu stanowią dotacje z UG Bukowina Tatrzańska. Szanujemy każdy
grosz, ale kwota 4.800 złoty starczyłaby zapewne na grę, co najwyżej w
C klasie. Bez nadmiernej megalomanii uważam, że jesteśmy w jakimś
stopniu wizytówką gminy. Trochę martwi zbyt mała liczba działaczy w
samym klubie, a gra w coraz wyższej lidze wymaga zabezpieczenia
organizacyjnego i porządku na meczach. Dlatego jesteśmy wdzięczni tym,
którzy z nami są przede wszystkim kierownikowi drużyny Tadkowi
Towarnickiemu i gospodarzami stadionu Józkowi Dziubasikowi. Wszystko
idzie jednak w dobrym kierunku i wierzę, że w tej materii nastąpi
radykalna poprawa.

Materiał przygotował Zdzisław Karaś, źródło: www.sportowepodhale.pl

Komentarze:

Nick*:
E-mail:
Tytuł*:
Treść*:

Przepisz kod z obrazka: